woestenij

                                                    ( vanvlaenderen m. )

Waarom ben ik zo snel aangedaan.
Mijn emoties richten mij ten gronde
Is er nog hoop en leven voor mij
Loop steeds langs verkeerde paden
Bomen met verstrengelde takken
Gooien woest om zich heen
Oude verdorde bladeren vliegen
Razend in het rond

De wind waait woest om zich heen
Terwijl de regen grote plassen
Achter men voetsporen laat
De lucht is grauw en donker
In het diepe dal zak ik
En zak ik naar omlaag
Ik probeer weer op te klimmen
Maar zak steeds weer terug
Opeens beland een tak mijn
Richting uit en ik kan me
Vastgrijpen daar waar ik al
Glibberend de overkant bereik
Hopend dat te vinden wat
Ik ben kwijt geraakt .