Weelde en armoede

Net zoals vroeger is er nu

Weelde en armoede

Ooit waren er tijden

Dat men zich naar de

Top kon berijden

Je begon onderaan

En je kon je opwerken

Nu zijn er zoveel lasten

Zoveel te dragen

Zoveel om te klagen

Zolang dat men moet werken

Ze zeggen genieten

Van je leven

Tegen die tijd sta je

Op je benen te beven

We mogen gaan kiezen

Niks van , we zijn alleen

Maar aan t verliezen

We hebben niks te zeggen

Niks in te brengen

Ons werk doen en

De jaren verlengen

Terwijl de overheid reisjes

Versiert

Etentjes en hangend aan den tap

Zitten wij in t onderste van een

Schap

Begin maar al te sparen

Of we kunnen het niet klaren

Hou het volk maar in bedwang

En tot bedaren

Er valt niks te maren

Hoe kan je t anders ook verklaren

steeds die bezwaren

Zij met hun groot verstand en

Hun grote woorden

Hebben ons ook niks te zeggen

Niks wat ze ons positief

Kunnen voorleggen

Niks voor ons met akkoorden

Niks waarmee ze het volk kunnen

bekoren

                          

( vanvlaenderen m )