Wereldreumadag vandaag : (is dus niet van mijn hand maar ik vind het wel mooi daar ik dit ook heb plus nog syndroom van sjogren erbij)

De sluipmoordenaar ..............
Sluipend kwam je mijn leven binnen .
Juist op een moment dat ik het leven weer ging beminnen.

Weet niet of ik er ooit klaar voor had kunnen zijn.
Voor die niet te omschrijven pijn.
Geestelijk en lichamelijk mat je me af.
En ik probeer je niet te zien als een soort van straf.
Weet niet waar je bent.
Maar je bent er , 24 op 24, ik voel je ieder moment.
Onuitgenodigd sluip je in mijn lichaam.
En nestelt je daar heel langzaam.
Ik probeer je uit te stoten .
Maar jij denkt , loop lekker naar de kloten .
Je voelt je goed bij mij en denkt , ik blijf lekker waar ik ben .
Je bent als een grote fan.
Bezeten van mij .
Steeds bij me, zij aan zij.
Ik wil je niet, ik moet je niet.
Je bent niet te zien maar je bent een groot stuk verdriet .
Kan maar niet aan je gewend raken .
Kan het wel uitschreeuwen van de daken .
Dagen van compleet niet kunnen functioneren.
Ontzettend moeilijk te relativeren .
Ga weg , sodemieter op.
Hoor je me niet , tot hier en niet verder , STOP.
Vraag me af , waarom ik .
Heb soms het gevoel dat ik in je verstik.
Ben een redelijk positief mens
Met soms een kleine wens.
Maar jij gunt me dat niet.
Want je bent een egoïstische kierewiet.
Probeer me bij je neer te leggen .
Kan het constant tegen je blijven zeggen .
Maar jij verlaat mij nooit meer .
Al vraag ik het je iedere dag weer .
24 op 24 , 7 op 7
Jij , een grote ommezwaai in mijn leven .
Ik probeer je te accepteren .
Ik wil het niet maar ik moet het leren .
Niet alleen voor mezelf maar ook voor mijn omgeving.
Moet me vermannen want het is mijn ding.
Dus ik doe mijn uiterste best.
Ook al haat ik je als de pest.
Mijn onzichtbare vijand .
Ik pak je bij de hand.
En denk, fuck of, krijg de kleren .
Ooit zal ik je moeten accepteren .
Op dit moment ben jij me de baas.
Ik moet het aan je toegeven , helaas .
Niemand die je ziet .
Zelfs ik niet ............