Weelde en armoede
Net zoals vroeger is
er nu
Weelde en armoede
Ooit waren er tijden
Dat men zich naar de
Top kon berijden
Je begon onderaan
En je kon je
opwerken
Nu zijn er zoveel
lasten
Zoveel te dragen
Zoveel om te klagen
Zolang dat men moet
werken
Ze zeggen genieten
Van je leven
Tegen die tijd sta
je
Op je benen te beven
We mogen gaan kiezen
Niks van , we zijn
alleen
Maar aan t verliezen
We hebben niks te
zeggen
Niks in te brengen
Ons werk doen en
De jaren verlengen
Terwijl de overheid
reisjes
Versiert
Etentjes en hangend
aan den tap
Zitten wij in t
onderste van een
Schap
Begin maar al te
sparen
Of we kunnen het
niet klaren
Hou het volk maar in
bedwang
En tot bedaren
Er valt niks te
maren
Hoe kan je t anders
ook verklaren
steeds die bezwaren
Zij met hun groot
verstand en
Hun grote woorden
Hebben ons ook niks
te zeggen
Niks wat ze ons
positief
Kunnen voorleggen
Niks voor ons met
akkoorden
Niks waarmee ze het
volk kunnen
bekoren
( vanvlaenderen m )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten